Madeleine Verbeke

Madeleine Verbeke, een grote dame!

We komen aan in de Koerspleindreef van Kapellen. De koerspleindreef kan je als wielertoeriste geen betere straat uitkiezen. Bovendien ons Madeleine die we vandaag ontmoeten woont daar al jaaaren. Dus die is door die Koerspleindreef gevormd om coureur te worden. Actief, lief en sociaal als ons Madeleine is, zwiert ze de voordeur open terwijl ze eigenlijk nog maar net binnen is gekomen door de achterdeur. Altijd op pad, altijd onder de mensen op de fiets, in het Bruggeske, bij de Spartaan, in het dorp … noem maar op. ‘Kom binnen, kom binnen … ga zitten,’ de koffie loopt al door, de koekjes staan al op tafel, de lichtjes in de kerstboom flikkeren al – de hele omgeving ademt de sfeer van de Kerst.

Goed, we springen op de fiets. Meer dan 20 jaar bij de Rozemaai: twee keer per week, de woensdag de ganse dag (soms wel 90 km) en de zondag een gewone voormiddagrit. Daar reed ons Madeleine meer dan 14 jaar. Bij die grote ritten namen ze hun boterhammen mee om onderweg ergens te picknicken ‘Vandaag gaat dat niet meer,’ voegt ze er fijntjes aan toe. Ja, de commercialisering van onze samenleving eist centen altijd en overal voor alles. Terwijl ze vanuit haar hart haar uitleg doet, valt het ons plots op dat Madeleine best wel heftig, hevig is, met stevige standpunten die ze kalm, beheerst maar overtuigd verdedigt: als ze een mening heeft, dan heeft ze er een en wanneer nodig zal je het weten. ‘Koste wat het kost,’ licht ze wat later toe. Dat toont ergens toch dat zij best een emotioneel iemand is, een gepassioneerd iemand met haar gevoelens als drijfveer – en dat siert haar. Zo vernemen we dat over de jaren heen het fietsen – maar niet alleen het fietsen – haar toonde, leerde wat de aard van de mens was/is: de mens zoals we die allemaal kennen en ervaren en waar we bij wijle versteld van staan. Als filosoof leun ik even achterover – jawadde, een mooie beschouwing!

Toen die mens zich niet van zijn al te beste kant toonde bij de Rozemaai kon Madeleine niet anders dan andere oorden opzoeken. Een engel daalde neer uit de hemel aan de sporthal van Kapellen waar Madeleine ook regelmatig meerijdt met de S-sport en kwam Madeleine ter hulp in de gedaante van stil Wiske. Louisa zou eens polsen of ze niet bij De Spartaan kon komen rijden, daar hadden ze juist een ledenstop, maar toch een horen: je weet maar nooit! Een week later wist Wis te vertellen dat de ledenstop gestopt was en kon Madeleine inschepen. Doordat ze al zo lang grote ritten reed met de Rozemaai verkeerde Madeleine in prima conditie en kon ze goed mee met onze damesploeg – die je evenwel nooit mag onderschatten, maar dat is geweten. Vanaf dag één voelde zij zich goed bij de dames. Onder ons, als je door een engeltje als Wiske wordt geïntroduceerd heb je natuurlijk een wit voetje voor. Madeleine ontdekte bij De Spartaan een andere manier van fietsen; socialer, gezelliger, wat meer gebabbel, het mekaar kennen, het samen zijn; Uit zichzelf is ze wat meer gefocust, wat teruggetrokkener, neemt ze niet vaak als eerste het woord … ze luistert liever. Dat is mooi, luisteren naar de anderen – Wiske bracht iemand binnen in de groep die luistert naar de anderen, ons Wiske die zelf …

Wat betekent fietsen voor Madeleine? Fietsen is goed in beweging zijn, gezellig, in groep, de babbel, hoewel ze luistert liever, fietsen mag best wel inspanning zijn, maar … moet bovenal ontspanning blijven. Ontspanning dat betekent lekker leuk met de meiden, een kopje koffie, een gebakje, af en toe een pintje, een Duveltje, een Trappistje … jaja, Madeleine heeft het gevonden bij de damesploeg dat staat wel vast. Ze lust ook wel een wijntje maar nooit op de fiets, een wijntje da’s voor thuis: alleen, rustig met een boekje … voilà, breng daar maar eens wat tegen in.

Tijdens de week probeert ze ook zoveel mogelijk de dinsdag mee te rijden met De Spartanettes – als het niet regent. Ze rijdt uitsluitend bij de damesploeg: de koffieploeg en dat vindt ze prima. De Spartaan is een fantastische club met zoveel groepen. Op die manier vind echt iedereen wel hier of daar zijn of haar gading. Madeleine zelf is wat teruggetrokken en neemt niet te veel contact met Spartanen van de andere groepen. Natuurlijk kent ze er wel verschillenden maar zij houdt het dan bij een bescheiden goeiedag zeggen vanop afstand, vlug even wuiven, een glimlach. Voorts blijft ze discreet bij de dames. Natuurlijk want daar brandt altijd de lamp, daar is het altijd partytime!

Weet je, de koers heeft haar altijd geïnteresseerd. Ze heeft er met veel plezier naar gekeken; de klassiekers: Milaan – San Remo, de Ronde van Vlaanderen, Parijs – Roubaix, Luik – Bastenaken – Luik, maar ook de rondes de Tour, de Giro, de Vuelta en niet te vergeten het veldrijden. Ja hoor, Madeleine kan zich in haar zetel nestelen en lekker genieten van de dwangarbeiders van de weg. Favorieten heeft ze nooit gehad, ze volgt altijd het spoor van de winnaar: als ze winnen zijn ze goed los van nationaliteit – ze beleeft enorm plezier aan de koers.

Op korte tijd wist ons Madeleine zich een vaste stek bij de dames toe te eigenen – en geheel terecht, ze is er ook graag gezien – sterker zelfs dit jaar schopte ze het tot gele trui draagster. Zij werd gevierd als kilometervreetster van de damesploeg – een dikke proficiat!

Zelf koestert ze de ambitie om nog vele jaren en dito kilometers van de Spartanettes mee te rijden en daarbij veel plezier te maken. Fietsen dat is meer dan een hobby voor Madeleine, het is ook niet gewoon maar bewegen - het is een geheel van positief bezig zijn met jezelf te midden van anderen in open lucht. Fietsen is echt een deel van haar leven gaan uitmaken, fietsen werd op een bepaalde manier haar passie.

Van materiële fietsen heeft ze niet veel verstand, maar ze wil wel een goede fiets. Destijds kocht ze een Koga Miyata (we dachten dat dat een judogreep was) met shimano versnellingen en drie platen vooraan. Ze rijdt hoofdzakelijk op de middenplaat en schakelt bij of af op de achter cassette.

Ze laat ons niet vertrekken zonder goede raad: laat het sociale en het gezellig altijd blijven primeren.

Veiligheid staat bij Madeleine eveneens op het voorplan. Ze vindt het dragen van de helm echt wel nodig. Zo raakte ze zelf enige tijd geleden een betrokken bij een valpartij. Daarbij kwam ze onzacht in aanraking met het wegdek. Haar hersenen flink geschud, een snijwonde (van de zonnebril weet je wel) boven de wenkbrauw en er goed met de schrik vanaf gekomen. Sinds die dag nam ze zich voor om altijd een helm te dragen, want je weet maar nooit. Ziezo, een verwittigde vrouw is er twee waard!

De damesploeg geldt als de elitegroep par excellence en iemand als Madeleine maakt daar meer dan verdiend deel van uit. De sfeer, de gezelligheid, de warmte van samen op pad trekken en iets toevoegen aan het louter fietsen dat kan Madeleine in stilte als de beste. Dat weet iedereen echt wel te waarderen. De damesploeg en bij uitbreiding gans De Spartaan is uitermate tevreden met een clublid zoals jij, wij zij niet weinig trots op jou! De Spartaan glimlacht welgemeend, legt z’n arm om je schouders en fluistert: ‘Fijn dat jij er bent!’ (RS)

terug naar startpagina: klik hier