Ronny en Greet

Eindelijk wisten we ze te strikken ons schoon koppeltje: Ronny en Greet. Nee, het is geen overdrijven als we stellen dat er best wat onderhandeld werd. Ronny en Greet zijn actieve mensen die met van alles en nog wat bezig zijn. Door hun uitgebreid sociaal netwerk over de grens heen staan hun agenda’s bomvol. Tel daar dan nog bij dat ze graag samen op vakantie gaan (en geef ze eens ongelijk) daarnaast speelt de fiets en  De Spartaan een grote rol in hun leven. Greet steekt waar ze kan een handje toe en doet haar zegje wanneer nodig. Ronny traint in de week met de mannen als het werk dat toelaat, voorts organiseert hij samen met Jef Van Oevelen ‘de grote ritten’ die verleden jaar een enorm succes waren. De twee clubmakkers, wat zeg ik, vrienden hebben al beloofd dat ze het dit jaar nog eens gaan overdoen. Er bruisen allerlei ideeën in hun hoofden. Laat ze maar doen, dat komt prima in orde.

Greet ontvangt ons als welkome gasten en zo voelen we dat ook aan. Hapjes, zoetjes, zoutjes, pintjes, duveltjes, een wijntje, een cognacske, een whisky (zelfs nen Duvel whisky) som het maar op alles kan je krijgen ten huize van de Hellemansen. We houden het wijselijk op een colaatje. Ronny komt vanuit de keuken met een Duvelglas zo groot als de beker van de winnaar van de wereldbeker Formule 1, de bijhorende Duvelfles is navenant. Zou hij dat vanavond achterover kappen? Nee, hij houdt bij een bescheiden twee gewone flesjes die amper het bodempje bedekken. Het jaar wordt overlopen, de vakanties, de Ventoux, fietsen, de verschillende groepen, de relativiteitstheorie, zwarte gaten, de kwantumfysica – je kent het wel. Maar goed, tijd voor het serieuze werk, WTC De Spartaan! Vertel hoe kwamen jullie bij De Spartaan terecht?

Ronny is 1977 via iemand op het werk een racefiets Vedette gaan kopen bij Fons Guns om daarna bij De Spartaan lid te worden. De club was toen gevestigd in de Roskam en telde ongeveer 20 à 25 leden. Die vormden toen één groep, ze reden ongeveer 28 gemiddeld. De ritten zaten al in systeem zoals vandaag met koprijders en zelfs een volgwagen van Jan Janssen met vaste chauffeur (wat een luxe) en soms reden ze een vrij stuk ‘om te spelen’. Ronny is enthousiast over Jan Janssen: ‘een fijne mens, een gentleman. Een paar keer per jaar werden we toen ontvangen bij Jan Janssen. Vergeet niet dat die toen nog een heel grote vedette was – enfin en nog altijd is. Bij die ontvangsten trakteerde Jan. Het was best gezellig.’ Die tijd kan je niet vergelijken met vandaag. De Spartaan was een hechte groep van ‘ons kent ons’, het Putse sociale netwerk over de grens heen Hollanders en Belgen. Die bende leefde, thema-avonden, ritten met carnaval, jaarlijks naar Scherpenheuvel, weekendjes Ardennen om te fietsen, net zo goed zijn we met z’n allen naar het Sportpaleis geweest om op de piste te gaan rijden en uiteraard werd er geregeld stevig nagepraat ‘blijven hangen’. Er heerste in die dagen een ‘ferme’ ambiance. Fietsen in de week was nog geen gewoonte.

Ronny neemt een bescheiden slok van zijn reuze glas, leunt achterover en herinnert zich dat ze in 1982 met 8 Spartanen naar Lourdes geweest zijn (waar hij met het Heilige in contact gekomen is, vermoeden we). Nadien sloot hij zich aan bij de Belgische Wielrijdersbond om daar gedurende een drietal jaar de ritten van de Bond te gaan rijden.

Greet valt in, zij kocht in 1983 een fiets Cora van Jan Janssen om de ritten van den Bond mee te rijden, afstanden van 25/50/75/100/150 en 200 kilometer. Het tempo schommelde tussen de 23 à 25 km per uur. Ze reden ze samen Ronny en Greet op de kassiewegen in de Vlaamse Ardennen in de zon, door de regen en de wind – maar altijd goedgezind. Het werd 1985 mensen van het bestuur van De Spartaan kwamen Ronny vragen of hij niet terug in de club wilde komen en daar voelde hij wel wat voor. Dus Ronny terug bij De Spartaan. Greet bleef verder bij den Bond rijden.

1986 Els, Maria, Dini, Wendy en Greet begonnen op zichzelf te rijden. Maria Guns maakte toen T-shirts voor de damesploeg die toen gevestigd waren in Den Hoorn. Het waren toen wat slappen tijden Ronny is penningmeester geweest, Louis Janssen was toen voorzitter en Marc Guns secretaris om de boel recht te houden. De Spartaan ging toen echt door een dal tot er met voorzitter Toon Van Laer een nieuw hoogtepunt bereikt werd. Toon had visie, iedereen had er respect voor. Er kwamen nieuwe leden en oude leden keerden terug. De Spartaan begon opnieuw te leven, kreeg een identiteit. De maatschappij veranderde, het materiaal werd beter, de voeding werd belangrijker, net als het trainen: er ontstonden nieuwe behoeften. Daardoor vormden zich twee groepen de mannen 28 en de dames 20-21 op de kilometerteller. Greet, Wendy en Marc Van Belle waren in goede conditie, ze reden ook op woensdagavond. Greet stippelde de ritten uit. Een paar jaar later startten ze een nieuw groepje met een 10-tal mensen. Een eigen groepje om iets meer kilometers te rijden tegen een wat hoger tempo. De 22, Greet benadrukt 22-groep, werd boven het doopvont gehouden. Doordat er binnen die groep (de 22) steeds harder en harder gereden werd, groeide dat groepje uit tot een 25-groep met onder anderen Maaike, Paulien, Willy en Nellie na verloop van tijd had De Spartaan zodoende een A, B en een C ploeg.

Ronny ervaart het op een gelijkaardige manier bij de mannen. In de trend van de tijd wilde men anders gaan rijden, sneller gaan rijden. Dus, de eerste ploeg splitste: er vormden zich een 32-groep en een 30-groep. De 32 zou later nog uitgroeien tot een 34 groep. Vandaag telt De Spartaan een 34, 30, 27, 25 en de koffieploeg en er komt misschien nog een 23-groep bij. Wel, dat is nu echt de unieke sterkte van De Spartaan die vele verschillende groepen. Het is eigen aan de moderne tijd want op die manier kunnen de leden kiezen: er is voor elk wat wils – De Spartaan, waar fietsen centraal staat.

Ronny en Greet voelen zich echt (hecht) betrokken bij De Spartaan. Zij zouden er alles voor doen om het sociale, het kameraadschappelijke, het gezellig en de vriendschap binnen de club te bevorderen. Ronny richt ook de ‘grote ritten’ in, neemt initiatieven om samen in de Ardennen te gaan fietsen en traint in de week zo vaak als hij kan met de ‘mannen’.

De atb-tocht. Ronny vindt dat een zeer goede organisatie, heeft een goede naam, is een evenement geworden en het zijn belangrijke inkomsten voor de club. Het inrichten wordt jaarlijks wel moeilijker en moeilijker. Greet vindt het een goed initiatief, ziet het inrichten alsmaar moeilijker worden: de organisatoren zouden beter naar de dames luister – zie maar naar de problemen rond de soepverdeling.

Fietsen, favorieten en goede raad

Greet: reed op een Jan Janssen Cora, een Vitus, een Martcioto en nu een Ridley. Ze heeft een grote liefde voor haar Ronny, maar daarnaast ook voor haar Ridley met Shimano 105 triple. Haar favorieten zijn Tom Boonen, Eddy Merckx en Jan Janssen. Als goede raad geeft ze nog mee: Naar mekaar kijken, vriendschap maakt een ploeg, de snelheid aanhouden zoals afgesproken, veel lachen en plezier maken en … de Ladiesrit is hét topevenement van het jaar!

Ronny: reed met een Vedette (dat moet Greet geweest zijn), een Gios Torino, Marciotto, Vitus en nu een Ridley, zijn voorkeur gaat uit naar Ridley Noah met Shimano Ultegra Triple. Als favorieten vermeldt hij: Eddy merckx, Jan Janssen (een fijne man, echt een mens tussen de mensen) Jan heeft veel, heel veel voor de club gedaan. Als goede raad heeft hij het volgend voor ons in petto: Gewoon verder doen zoals ze vandaag bezig zijn want De Spartaan kent nu haar topjaren, de 30-ploeg is de tofste ploeg! De grote ritten gaan in 2014 gewoon door.

Ronny en Greet wat een aardig koppel, wat een leuke babbel waardoor we De Spartaan eens anders belicht zien als keken we door ander ogen. Jullie betrokkenheid, jullie inzet (liefde bijna) voor onze club dat hoeft eigenlijk geen betoog dat weet iedereen. De Spartaan kenmerkt zich door het verschil en de verscheidenheid – daar hebben jullie een grote rol in gespeeld, bedankt voor alles wat we gekregen hebben en nog zullen krijgen. (RS)

terug naar startpagina: klik hier