De Spartaan

Beste Spartanen, Spartanettes,

Eerst en vooral een gelukkig nieuw jaar 2014, waarin al jullie wensen en dromen waar mogen worden!

2013 vloog letterlijk voorbij. Wij, Spartanen, hebben samen heel wat kilometers afgemaald, maar ook veel plezier beleefd, goed wat afgelachen, lekker gezellig met z'n allen sportief en sociaal bezig geweest. De Spartaan heeft 40 jaar geschiedenis: een bewogen geschiedenis. Jaren waarin de club zich vormde of beter ontpopte tot de stevige groep wielertoeristen die zij vandaag is. Die voorbije veertig jaar stonden garant voor de evolutie van De Spartaan. Decennia van veranderingen op vele gebieden zowel binnen als buiten de club. Toch hield De Spartaan zich staande, meer zelfs groeide gestaag. De Spartaan veranderde stilletjes of met sprongen maar kwam telkens sterker naar voren. Haar identiteit kreeg doorheen die tijd almaar meer duidelijke en stevige contouren.

Kan je dan als de oorspronkelijke groep blijven bestaan? Of moet het roer veeleer helemaal omgezwierd worden? Bestaat er zoiets als een 'kern' van waaruit de club in feite begon? Gelden er dan geen afspraken die tot in de eeuwigheid moeten worden nageleefd? Wordt er dan totaal geen rekening gehouden met ervaring of anciëniteit? Wie garandeert dat anders beter is? Juist dat soort vragen bepaalden hoe De Spartaan zichzelf in de spiegel zou zien. De antwoorden bleven moeilijk en waren niet zaligmakend. Meer dan eens dienden zij te worden bijgeschaafd, aangepast of soms helemaal omgegooid.. Dat hele wordingsproces vroeg en vraagt veel moed en flexibiliteit zowel van het bestuur als van de leden. Het was ook niet gemakkelijk, alles liep niet altijd van een leien dakje. Bij wijle vielen er harde woorden, zeker wanneer de meningen lijnrecht tegenover elkaar stonden. Uit die ontmoetingen, wat dat zijn het 'ontmoetingen' - ontmoetingen van mensen die samen met andere mensen proberen iets op te bouwen, iets ontastbaar willen vorm geven.

Dat deden De Spartanen met als enig doel: fietsen op een leuke manier. Fietsen aanvankelijk op zondag met de vrienden. Daarna werd er ook in de week gefietst, getraind. Fietsten ze zomaar wat in het rond, in het ijle weg, op goed geluk af? Ja, misschien wel. In het begin zal dat wel eens een keertje plaatsgevonden hebben. Onder ons, het gebeurt nog wel een dat er hier of daar in een groep eens buiten de lijntjes gekleurd wordt. Het is toch allemaal niet zo officieel, we verdienen er onze boterham toch niet mee, ja? Toch zagen we al gauw een tendens om het geheel te structureren, herkenbaar te maken. Vanuit het vriendschappelijke Belgisch-Nederlandse Putse sociale milieu werd er getracht om het fietsen centraal te stellen. Dat proces exact beschrijven en duiden wat er juist allemaal speelde, is geen eenvoudige taak. We zouden bijna een historisch exposé moeten geven, en daar zit niemand op te wachten. Waar het in hoofdzaak op neerkomt is dat gedurende veertig jaar Belgen en Nederlanders, vrouwen en mannen, mensen uit alle lagen van de bevolking samen gefietst hebben en dat fietsen samen met onze club in hun hart droegen - en een warm hart toedroegen! Daardoor kon het niet anders of 'de wil' manifesteerde zich in dat 'samen fietsen' om meer te zijn dan fietsen: om De Spartaan te worden.

De Spartaan heeft heel wat moeders gehad en evenveel vaders die allen aan haar wiegje stonden op vaak zeer moeilijke momenten. Mensen van overal die zich voor korte of lange tijd voor De Spartaan opofferden, wegcijferden. Op die manier zorgde die samenwerking dat het fundament niet alleen behouden bleef maar versterkt werd. Dat fundament is en blijft het samen fietsen, het samen uit samen thuis. Van daaruit en daarrond bouwden de verschillende groepen die nu de ruggengraat van De Spartaan vormen, het netwerk uit dat wij nu kennen als WTC De Spartaan (en dat officieel geboekstaafd staat als TC De Spartaan). Een netwerk van fietsgroepen die ieder op hun eigen wijze invulling geven aan het fietsen. Zij bepalen in samenspraak met het bestuur en de andere leden hoe zij binnen De Spartaan en samen met De Spartanen als Spartanen aan wielertoerisme gaan doen: hoe zij dat gaan doen, wat zij hopen, wensen en verwachten.

Lukt dat allemaal zo maar? Stond De Spartaan daarop te wachten? Is iedereen daar even gelukkig mee? Zorgen al die verschillende groepen niet voor tweespalt tussen de leden? Kan de expansie van het ledenaantal blijven doorgaan? 'Hoe meer zielen hoe meer vreugd', zegt de tegelwijsheid die boven menige Leuvense Stoof prijkte. Klopt dat gezegde, zien wij dat bewaarheid binnen De Spartaan? Laten we zeggen dat de jaren zestig van de vorige eeuw schreeuwden om meer vrijheid, om meer eigenheid, meer identeit, meer zelfbewustzijn. Die vrijheidseisen, die eerst weerklonken vanuit de studentenbewegingen om zich daarna over de gehele wereld te verspreiden in allerhande revoluties, legden ongetwijfeld de basis waarop de zonet gestelde vragen zich konden vastpinnen. Die maatschappelijke beweging drong door tot in de vezels van de samenleving. De Spartaan kon zich daar dan ook niet aan onttrekken. Sterker zelfs, de blik achteraf toont duidelijk hoe de contouren van een zichzelf ontdekkende maatschappij eveneens vorm krijgt binnen De Spartaan. De opsplitising in meerdere samenwerkingsvormen van gelijkgezinden vond tegen een razendsnel tempo plaats.

Hetzelfde zagen we bij De Spartaan, waar de vrouwen vrij snel op het voortoneel verschenen en op hun manier een invulling, een aanvulling gaven op het bestaande 'fietsen'. Zij vertrokken ook niet met geboden die gebrand waren op stenen tafels en van 'bovenaf' opgelegd waren. Zij zochten het samen uit, tekenden hun eigen grondplan met de hulp van velen. De dames betekenden en betekenen heel veel voor De Spartaan. Zij zouden, juist door hun andere invulling van het fietsen, dat anders invullen mogelijk maken. Hun voorbeeld zou navolging krijgen waarmee zij onbewust het startschot gaven om met een paar op een ander manier te gaan fietsen. Dat zou zich over de jaren heen vertalen in de verschillende groepen. Groepen waarvan er nog altijd nieuwe bijkomen, en maar goed ook. Het feit dat er mensen zijn die een eigen groep willen stichten bewijst dat er vraag is naar maatwerk. Maatwerk is een ander fenomeen dat ook in de samenleving meer en meer de norm werd. We willen alles altijd maar meer aangepast aan onze individuele wensen en de samenleving speelt daar op in - De Spartaan volgt. Dat is de kracht van De Spartaan, een ongekende, onzichtbare kracht die heel velen op verschillende tijdstippen hebben gedragen, geschraagd .

Zo treffen we vandaag bij De Spartaan 5 groepen aan: de 34, 30, 27, 25 en de 20. Naar we vernemen, is de invitrofertilisatie van de zesde groep volop aan de gang. Daardoor werd het mogelijk om met al die leden (180 of 190) zondag na zondag te gaan fietsen en dat ook te blijven doen. Het bestuur zorgt voor de grote omkadering, de ritcommissarissen waken ieder voor zich over hun eigen groep. Die werkwijze laat toe om aan de leden, de groepsleden beter gezegd, een aangepast programma voor te stellen. Daarin vindt iedereen wel de afstand en/of de snelhied die zij of hij graag rijdt, waar zij of hij zich goed bij voelt. Kortom, bij De Spartaan staat het fietsen centraal en is er voor elks wat wils. Immers bij De Spartaan hanteren wij het motto: 'Fietsen moet ontspanning zijn en geen inspanning!'. Die leuze geldt uiteraard in twee kanten. Dat betekent als het fietsen geen ontspanning is maar inspanning moet men de vraag stellen: 'Ligt dat aan de club, de groep of het lid?' want bij De Spartaan is er keuze genoeg. Maak dan de juiste keuze. Wel, kiezen dat is nu net wat De Spartaan en de Spartanen al die jaren gedaan hebben. Waren het de juiste keuzes? Had het beter gekund? Kan het beter? Laten we zeggen dat het succes van De Spartaan in deze als maatstaf geldt.

In ieder geval blijft De Spartaan een wielertoeristenclub om trots op te zijn, waar het fijn is om lid van te zijn, waar het gezellig fietsen is bij gelijk welke groep en waar er nadien ook heel wat plezier gemaakt wordt op de aprés-bike. De Spartaan rijdt samen 'grote ritten', doen uitstappen samen, beklimmen samen bergen, richten een BBQ in, rijden broodjesritten, hebben hun Ladiesrit en recentelijk ook hun specifiek en typisch Bal Van De Spartaan. De Spartaan, je moet er wel van houden!

Rudi Staute

terug naar startpagina: klik hier